SEN GELİYORDUN AKLIMA

Ýnce ince bir yaðmur yaðarken
Yine bir efkara kurduðumda saatleri
Dökülmeye hazýr bir damlaya tutunuyordum o anda
Ne zaman þehrin telaþýnda umarsýz bir kadýn görsem
Seni kaybettiðime içim cýz ediyordu
Ve sen geliyordun aklýma
Birden anlayamadýðým bir hüzün
Boðazýmda düðümleniveriyordu aniden
Uzaktan umarsýzca gezen bir kadýný
Göz ucuyla süzerken
Vitrinlerin camlarýnýn yansýmalarýnda
Sanki yalnýzlýðýný kundaklayýp
Ve içinde kanayan bir yaranýn yasýnýda yollara býrakýp
Kalp aðrýsýnýn zekatýný, göz yaþý ile ödüyordu
Hazýrlýksýz bir aþkamý
Mutsuzluktan belkide akþamdan bile saymýyordu
Sen geliyordun aklýma
Sessizlik yüzüne çarpa çarpa
Her bir kaldýrým taþýna gölgenin deydiði
Bu sokaklardan kaçýþýn geliyordu
Her yabancý adýmlarýn sesine kulaðý irkiliyordu kadýnýn
Belliki oda yalancý kalabalýklarý senin gibi bir yerlere kilitlemiþti
Dudaðýnýn kenarýnda dünden kalma bir ismin kýrýntýsý kalmýþ
Bir söz söylese
Týpký benim senin dudaðýndan düþtüðüm gibi düþtü düþecek
Bir kadýn Akþamýn bir vaktinde
Yabancýlýk çökerken kendine
Akþamýda karanlýktan saymadan
Sanki azar azar ölüyordu
Sen geliyordun aklýma
Adamlýðýmý musalla taþýna yatýrarak



Ayhan’ca Cümleler
Ayhan Akdeniz
Sosyal Medyada Paylaşın: