Kaç bahar kaç yüzyýl geçecek
meleklerin kanatlarýndan medet umar
kelebekler
kýþ düþü kar suyu süzülür daðlardan
ateþ düþmüþ gümüþ suyu
çoþar aðtabakasýný deler
gözlerinin irisinden öper kelebekler
Ilgýt ýlgýt esen rüzgar dinliyor sesimizi
ýssýz köþelerde
kapý çalýcý ölüm meleði
eliyor her sýnavdan
gün
gün
ýþýða koþan hayalleri kurutuyor
ay saksýsýnda yýldýz çiçekleri
ve sen kýþa benziyorsun
Ýliklerine kadar sonbahar düðmeliyor yýldýzlar
ayýn gördüðü resim
ürperiyor içim
düþ görüyorum
gibi sanki, gerçekler...
okunuyor
cüz
cüz
bir eylemde
yavan sevdalara sarýyor beni yorgun yýllar
rüzgarý kesildi umudumuzun
aðlayan yanaþma bir zaman kuytusunda
uçurum kenarýnda açan çiçekler
soluyor
ayet
ayet
özlemekten öte yaz yaðmurlarýný
özgür kuþlar...
havalanýyor bulutlarda toz pembe hayaller
elleri kelepçeli, tutsak her doðan gün
nar çiçeði rengi aðlýyor
o son ýþýk süzüyor
Dorein gray portresinin gözlerinden kan çanaðý
hoþçakal ölüm perisi pamuk þeker düþün ýþýðý
hoþçakal çocukluðum.........…
soluyor göklerde mavilikler
denizler üþüyor
düþ
düþ
ezberleniyor
her gün ölüm deðeri yok sözün
öz
öz
goncalandý sabrýn selâmetini irdeliyorum...
Nurten Ak Aygen
23/10/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.