Ölüme beş kala

Siyah ile beyazdý yaþam onun için
Saftý daha çocuktu.
Ara renkler ya da kötülük yoktu lugatýn da
Ona yaklaþan amca gibi
Güveni bilirdi çocuk
Korkuyu da öðreniyordu
Acý bir þekil de onu yok edercesine
Oyunmuydu bu o çocuktu, sadece oyundu hayat
Kirlendi bir nefsin ellerinde
Acýyordu caný, hayat nasýl bir þeydi
Ölüme beþ kala sadece acý vardý küçük belleðinde
Oynamak istemiyordu bu oyunu, hayat kötü bir yerdi
Israrla nefsine uyup, vicdanýný silen
Onun yaþam hakkýný elinden alan
O gözlere hiç bakmadýn mý be adam
Ufak çelimsiz ve savunmasýzdý
Ellerinde son buldu hayat
Oysa hayatý daha anlayamamýþtý
Þimdi meleklerle birlikte
Sense nefsin zindanýnda
Ellerin deðil ruhun kelepçeler de
Kurtulurmu bilmem hakkýn elinden
Kurtulamamýþtý masum yavrucak senden
Ölüme beþ kala bakmadýn mý hiç o çocuk gözlerine
Ýnmedimi ruhundankalbine
Ne kadar saklamýþtýn kendinden yaradaný
Ölüme beþ kala anlatamadýmý masum çocuk sana



Sosyal Medyada Paylaşın: