gitme çiçek...
anýlarý zorlarým
anýlar balkonunda zincirlenmiþ bir kalem
yoksunum tüm duygulardan
yoksunuz
gitme...
arkandan onca anlam
onca ne olduðunu daha çözemediðim denklem
kaybolacak
bu bozuk þehrin düþüncesizliðinde
gitme...
öldürürler düþüncelerini
her þey silah oldu ya artýk
kullanýrlar iþte bir þey
belki bir kamerayla
belki bir kalemle
belki de bakarsýn
kendi düþüncenle vururlar
-o kadar düþüncesizlerdi ki-