kendimi buldum

Bugün kendimi buldum
çok uzaklarda bir yerde.
sordum kendime, ne iþim var
benim bu yerde..
ne kadarda uzaklaþmýþým kendimden
nerelere gelmiþim böyle..
sonra oturdum düþündüm uzun uzun
sebebini aradým kendimden kaçýþýmýn.
neydi sebebi, kendimi terk ediþimin ?
bu umursamazlýðýmýn altýnda yatan neydi ?
beni buldum bugün
kýzdým ona,beni terk ettiði için..
sanki okuldan kaçmýþ gibiydi o
bende babasýydým onun,
dýþarýda yakalamýþtým onu.
iþte öyle kýzdým ona,
ne iþin var dedim buralarda
senin sende olman lazým
sen sende olmazsan
kim bakar suratýna?
derin, sessiz bir nefes aldým
gözlerimi sonuna kadar kapadým
bir an farid farjad’ýn düþler sokaðý, keman sesi
çaldý beynimin derinlerinde
sustum ve dinledim, sonuna kadar.
gözlerim kapalý, bir nefesimi birde o þarkýyý hissettim.
sonra hak verdim kendime
kendimden kaçtýðým için..
ve sonra izin verdim kendime
kendimden gitmem için..
o bulduðum yere geri býraktým beni
o an içimde bir his ürperdi
kedimden, yavrumdan ayrýlýyordum sanki,
o karanlýk yere, o kimseciklerin olmadýðý
sessizliðin daim hüküm sürdüðü yere býraktým beni
sonra bin kez aradým beni, bulamadým,
lanet ettim kendime
her gece aðladým..

rüzgarý hisset , üþüme sadece
o gördüðün rüzgar var ya
kimlerin yorgun nefesi, kim bilir
kimlerin derdini çekti yýllarca.

bu ben deðilim
hayýr,
çok zaman oldu gideli
bunu yazan ben deðilim
ölü bir cesedin sözleri bu.

karanlýk , beynimin dibine kadar
karanlýk, gözlerimin içine kadar
siyah bir adam oldum sanki,
çok çok siyah..


Sosyal Medyada Paylaşın: