Ey þen gönüller sultaný,
ey pýrýl pýrýl ayýþýðý
seni izlemeye dalmýþ gözleriyle insanoðlu,
dað tepe demeden yol alan yolcu gençlik çaðý;
yoldaþ sanmýþtý seni seni gittiðin yol boyunca,
ve senin kaygý duyduðunu düþünmüþtü.
insanýn baþýna gelenlerden ötürü;
birilerini kesmek isterken sarmýþ her yeri kokuþmuþluk!
kin ve nefretden, kucaklaþmýþsa eðer;
en karanlýk ormanlarda aðaçlarý sarmýþ olabilir
kansýz damarlarýn canlandýðýný,
soluklandýðýný yapraklarýn;
ve eðer dökmüþse o anda içini,
düþmüþtür
gövdeleri saklý duran tanrýçanýn mahzun kýzlarýnýn
aðladýðýný, görmüyor doðan güneþinde ýrmaklar,
sularýna gömün kiþilerin yazgýsýna.
sanki doðmakta olan yeni bir mevsimi müjdeliyor gibisin,
bol yapraklý ormanlarda,
ve þarkýlar söylüyor rüzðarlar
ve dert yanýyorsun ýssýz kýrlarda
ayýþýðýnda, gecenin izbe karanlýðýnda
geçmiþteki yanlýþlardan,
yüzkarasý lekelerden ötürü;
ülkeler öfkeli ve dehþetten çýldýldýrmýþ
rengi kaçmýþ gün ýþýðýndan
daha sevdalý geceler
aklanýp gelseydin her türlü suçtan
acïmýzdan notalar damlýyor
alfebenin harfleri oynuyor yerinden
o zifiri karanlýklar
anadolunun kucaðýnda, kankardeþi deðiliz artýk seninle;
bir zamanlar mekan tutmuþlardý atalarýmýz
ýrmak kýyýlarýnda;
yaþýyorlardý kardeþ kardeþ!
huzur limaný gibi berrak sularda;
taramýþlardý saçlarýný suyun aksettiði aynalarda.
esin katar mý buz kesmiþ yüreðimizi acaba?
gelecek lkbaharlar ruha düþen kýþýn ardýndan.
ölümsüz ayaklarýn danslarýyla titriyordu yer yer
yalçýn kayalýklar ve balta girmemiþ ormanlar
bu gün terkedilmiþ yuvasý rüzgarlarýn
ey kutsal doða;
tanrýçalar kulak veriyor mu yaþananlarý?
bu anacýl sesine, bu sesi unutan insanoðlu
yüzünüz bembeyaz kesilmiþ, yaþadýklarýnýzdan
hepiniz mesûlsunuz...
yanlýþ yaptýðýnýz, seçimlerden..
zararýn neresinde dönersen kârdýr……
Nurten Ak Aygen
22/10/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.