Uzaklardan saklýyorum seni, Güzelliðin rengine benzeyen Ýstanbul! Þimdi burada, Bu uzakta, Sana doyasýya bakarken, Adýna yazýlmýþ bütün Dizelere lanet ediyorum!
Çünkü; Ýlk ben görmeliydim seni, Ýlk ben. Ýlk ben fethetmeliydim seni Kýzýl bir nisan serinliðinde Ýlk önce ben yazmalýydým adýný. Senin göbeðinde doðmalýydým Senin sokaklarýnda büyümeliydim Sen olmalýydýn ezberlediðim ilk þiir Ýlk sevgilim yine sen olmalýydýn Ýlk defa senin için aðlamalý Ýlk defa seninle gülmeli Ve ilk defa Ezanlar çýnlarken gök kubbede Nazlý bir tebessümle Hiç yaþamamýþ gibi Tertemiz, Senin kollarýnda ölmeliydim Ýstanbul! Ýstanbul! Ýstanbul! Seni ben yaratmalýydým! Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Tuncer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.