nice sevdalar büyüttüm nice özlemler yýllar eskidi yollar kaldýrýmlar dereler nehirler denizler kurudu bu karþý duruþ bu haykýrýþ bu kekremsi ses hiç bir sevdaya sýðmadý þu göðüs altýmdan baþka
ne bir ekin baþak verdi nede bir buðday tanesi tek tek sarardý yapraklarým dallarým kurudu içimde bulutlar doldu taþtý ne bir çiçek kokladým nede yüreðime batan dikeni çýkarttým bir yara var içimde yüz yýllardýr kanýyorum
dili yok bu sevdanýn rengi ýrký mevsimi yok bir çocuðum ben dünyaya baktýðým gibi bakarým sevdiðime sevdim mi kocaman severim bir kaçan uçurtmalara aðlarým birde düþünce kanayan dizlerime
yeterince düþümde gördüm sevdayý özledim sevdim ve aðladým içime dolan gözyaþlarým bir bir sel oldu ama bir türlü taþmadý acýlarým boðulur gibi yaþadým yüz yýllardýr boðulur gibi bekledim kuytu bir köþede
biliyorum ara sýra haddimi aþarak bekliyorum seni haddimi aþarak özlüyorum ve haddimi aþarak umut ediyorum ýsýtýp ýsýtýp önüme koyuyorum sevda denilen illeti ama bir türlü vazgeçemiyorum beklenen gelsin beklenen sevsin beklenen sarýlsýn istiyorum
bu þiir bize gelsin sonra biz bir þiirin son mýsrasýnda seviþelim sonra gemileri batýrsak da olur bir okyanusun en soðuk sularýnda
ibrahim dalkýlýç
20/10/2016 21:15 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.