Andý..
Tedbirsiz tahammül esmiþti...
Deli kýz sorgusuz seni seçmiþti.
Gönül son perdede topraða yenilmiþti...
Cumbalý evde çiçeklikti
Evveli...
Temelli,
Yürekliydi.
Ve sevgiliydi...
Ansýzýn kandý yürek..
Bir ah çekiþ kadar yakýndý sorgulara.
Bir ah ediþ kadar kýrýlmýþtý oysa.
Sonrasýnda
Süstü cumbalý evde
Perdesi pembe...
Görülmezi yakar sevdalarýn!
Gözlere perde..
Küstü gördüðü tüm cumbalý evlere
Denizliydi o gece
Ýyot kokusu ciðerlerimde
Sessiz bir akþam vaktiydi fikrime düþtüðünde
Düþme!
N’olur
Yeminler verdim kendime
Ardýndan geleceðim geleceðine.
Düþüþlere kanmýþ sevdalar ertesinde
Son düþüþ toprak altýnda nihayetlenebilmekte...
Yorgunum bana bir
Köpüklü kahve.
Faldý dilin Lalý!
Müneccim gönül
Bu kez hissettiklerinin olmamasýný dilemekte...
Dillendi zaman...
Ardý sýra getirdiklerini hesaplamadan.
Gönül toprak altýnda dinlenmekte...
Dinlemedi yine beni bir aklý canbaz
Benden pas!
Ebedi huzur kapýmda yatmaz.
Vakti nihayet gönül ardýndan yas!
Dahasý sukunete hapsoluþ!
Kimse bilmez...
Kimse anlamaz...