Ben seni unutmadým. Daðlar yürütüldüðü zaman, yýldýzlar döküldüðü zaman unutmaya and içmiþtim. Annem geldi yanýma; sana adam mý yok dedi. Var annem, var. Ýçimde ki asil adamý unutamýyorum. Ant içmiþtim annem, Ant içmiþtim babam.. Bir kýz çocuðu verecektim. Biliyorum gelmeyecek. Son þarkýyý çoktan ç/aldýk biz.
Ben, seni unutmadým. Ülkem ayaklandý; ’ unut ’ artýk onu dediler. Dedim ki, bu aþkýn süresi yok. Sevmek bana helal, unutmak ise haram dedim. Anlamadýlar... Sanki hepsi annem olmuþtu sana ’ adam ’ mý yok dediler Yok dedim... Yok, Yok... Düþman kinini unutsa da ben onu hiç unutmadým.
Ayaðýmý kaydýrmaya çalýþtýlar Çiçekler yolladýlar kapýma Denizleri getirdiler önüme Mecnunu bulup getirdiler Güya o severse , seni unutur muþum. Pehhh hepsine.. Kafalarýnda saç býrakmadým, Dilleri, aðýzlarý kurudu hepsinin peþimden gelmekten pabuçlarý eskidi ama ben yine de davamdan vazgeçmedim ve seni unutmadým..
Yalancýsýnn Biliyorum, gelmeyeceksin. Her gün dinliyorsun son þarkýyý Saati tekrar tekrar kuruyorsun zamana kafa tutuyorsun. Ama unutma; Saatin de pili biter. Dost, düþman olur; Düþman dediðin dost olur. Sevdiðin el olup gider, Ama yine de gelmeyeceksin biliyorum. ve hatýrladýklarýmýn hatýrýna beni affet; ben seni hiç unutmadým..
--Pervaneha-- Sosyal Medyada Paylaşın:
Pervaneha Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.