o mutluluk ülkesinde o güzel köyün tepesinde mor bir þato vardý ben o þatoda yaþayan senyör mutluydum aðaçlar, çiçekler içinde
çýkardým þatodan kimi zamanlar gider otururdum ýrmak kenarýna suyu seyrederdim, çýrpýnan suyu taþlara, topraða þarký söyleyip akar giderdi yataðý boyunca
çiçekler açardý þatomun bahçesinde bahara gülen mavi, kýzýl, mor çiçekler koklamaya kýyamazdým onlarý elim deðecek, inciteceðim diye korkardým
ben mor þatonun mutlu sahibi mutluydum kýr çiçekleri içinde iyi insanlar vardý çevremde eski insanlar
yýl 1348 idi yaðmur yaðýyordu mor þatomun camlarýna dinliyordum usul usul yaðan yaðmuru bir sincap koþuyordu yaðmurda ona bakýyordum
kötülerden uzak acýlardan uzak ormanýn içindeki tepedeki o mor þatoda mutlu ve þen yaþayýp gidiyordum
yalnýzca bir defa mutsuz olmuþtum cadýya söyledim hemen bir iksir verdi bana geçti acým
mor þatomun altýndaki ýrmaktan yükselen güzellik ve ormanýn güzelliði ve deðirmenin sesi büyülerdi beni mutluydum kýr çiçekleri içinde
þatoda caným sýkýlýnca keman çalardým kimi zaman kemanýn sesinde uçar giderdim menekþelere
iyi insanlar vardý çevremde yalnýz onlarla konuþuyordum kimi zaman da papatya çiçekleriyle tavþanlarla, kuþlarla dertleþiyordum
mor bir þato geniþ odalarýyla eski tarz döþenmiþ odalarýyla güzel mor bir þato
yitip gitmiþ zamanýn içinde o rüyalar ülkesinde o mavi köyde güzel bir þato vardý
Nihat KAÇOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nihat Kaçoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.