Ýnsanlar, hep mutlu görünmeye çalýþýyorlar, Oysa Dünya kutuplardan basýk, gökyüzü dar! Sarmýþken dört bir yanlarýný aþýlmaz duvarlar, Köleler, özgürlüklerini kuþlarýn kanatlarýnda arýyorlar!
Kimileri, uzun yelkenliler ile denizlere açýlýyor, Kimileri, þiþme botlarýyla, bir umuda yol alýyor. Denizlere dökülen cesetler, sahipsiz mi kalýyor? Zenginler, fakirin halinden varý kaybedince mi anlýyor?
Kimi, hece, redif, kafiye, olmazsa olmaz diyor, Kimisi, eti ,bir gün öncesinden terbiye ediyor! Son nefesinde akýna, gönlüne Allah gelmeyene, Öteki dünyada yediði, içtiði, giydiði fayda vermiyor.
Herkesin bir kalbi olsa da gönüller bir olmuyor, Bazýlarý, güzele çirkin, çirkin olana güzel diyor! Melek sanýlmasýn Ýkram’ýn gönlüne de þeytan uðruyor Allah kuluna, hata ve kusur arama, sev diyor.
Ýkram Gökhan Akcebe
Sosyal Medyada Paylaşın:
İkram Gökhan Akcebe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.