Bugün öylesine yazmak istiyorum.
Çok deðil içimdeki kýrgýnlýðým
Hayata öfkem ve isyaným
Bitmiyor ne kadar geçti desem
Olmuyor unutulmuyor, yaralarým
Öyle derin ki, görmüyorsun sen
Sen sevgilim gittin ya aniden
Ben binlerce kez defalarca öldüm.
Hani hep derdin ya sen güçlüsün
Hayýr, ben yýkýldým, öyle güçsüzüm
Senmiþsin meðer benim gücüm
Çöktü dizlerim enkaza döndüm.
Bak þimdi gözyaþlarým hücumda,
Dünyam yýkýldý, þehrim sokaklarda
Karanlýðým artýyor attýðým adýmlar da
Biraz daha suskun sensizleþiyorum.
Omuzum çöktü sanki ölüm yürüyor
Aðlamaktan harap olmuþ acýyor
Dokunamýyorum yüzüm uyuþuyor
Öylece bakýyorum, boþluða doðru
Dipsiz bir derin uçurum
Kenarýnda gidip geliyorum
Bir çýðlýk yükseliyor uyanýyorum
Derin bir sensizlik uykusundan.
**(Cangülüm)** 16/10/16
Nebahat KILAKAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.