Ey þairlerin þairi ,Büyük usta Beni duyuyor musun Bilmem ama … Sen gittikten sonra Bu köhne dünyada Hiç deðiþen bir þey yok Ayný tas ayný tarak Sadece yýkananlar Yýkayanlar deðiþmiþ Bu günah hamamýnda Sakýn meraklanma…
Hani senin zamanýnda Çirkin suratlý dar omuzlu Ahlaklý ahlaksýzlar vardý ya Aynýsýnýn týpkýsýný Dün gördüm köþe baþýnda Kenafir gözleriyle Otobüs bekleyen kýzcaðýza Aðzýndan akan salyalarla, Yavþýyordu..ha babam ha.. Hele bu sahneyi Perde arkasýnda seyredenler Hepsi birer zebaniler…
Ha.. bir de yine ara sýra Tanrýnýn gazabý inmekte Depremler ,hastalýklar Eksik olmuyor hiç Kazalar belalar O gencecik canlarýn Kahpece vurulmasý yok mu O ,Gazaplarýn en büyüðü Ýnsanlarýn bazýlarý Olanlarýn nedenini Kader deyip geçiþtirirken Ne þiþ yansýn Ne de kebap dercesine Beyinsiz kafalarýný Kuma gömenler var ya Hiç eksilmedi aksine Mantar gibi çoðalmakta…
Hiç üzülme Erken terk ettim diye Þu arsýz evreni Bu devirde Ýnsanlar þimdi Ölmeden yaþamakta Cehennemi…
Kýssadan hisse derler ya Nedendir bilinmez Bu insan denen varlýk Ne mene þeydir ki Yaþananlardan hiç ders almaz Habire doldurmak ister kesesini ……………………………… ahhh. Ahmak insan müsveddeleri Bilmezsiniz ki… Yoktur kefenin cebi.
............................ENA.
Sosyal Medyada Paylaşın:
SONimza Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.