Yoksul;
eksildi yüreðimde, aþkýn esintileri
duymuyorum artýk kalbimin çarpan sesini
buz kesmiþ göðsüm sýkýþýyor
kalmadý iç çekiþlerim
iþitmiyorum boðazýma dizilen hýçkýrýklarý
çorak topraklar gibi içim dýþým
alýnyazým ilgilendirmiyor beni artýk
sabahlara kadar uykusuz kalýp
aðladýðým;
paltosunu çoktan omzuna alýp gitti:
o günler ;
cansýz duruyor karþýmda
sýkýþýp kaldým derin buzullar içinde
gün kara,
gece ýssýz,
karanlýk ve yalnýz gece
ay yok olmuþ
gökte yýldýzlar
gülmüyor yüzüme artýk
eksildiðini duyuyorum ruhumda sonsuz
ucsuz bucaksýz bir yorgunluðun
yoksul,
neden bu kadar çaresiz hissediyorum kendimi
bitti mi içimde o tatlý bahar
ruhumun neþesi nereye uçtu
elimi kolumu kýrdý
yaþama þevkini aldý elimden
her gün aldýðým bu kara haberler
memlekete dair
ben hâlâ güzel günlerin
geleceði inancýný kaybetmek istemiyorum.
ama artýk sende uzatmadan gel....
Nurten Ak Aygen
13/10/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.