PAPATYANIN ÇIĞLIĞI

Özgürdür daðlarýnda,
Albenisi yüksek, karakter saðlam
Umursamaz, aldýrmaz rüzgârýna ovalarýnýn
Bu yüzden motifi olmuþtu Anadolu kýrlarýnýn

Ne hoyrat esen fýrtýna,
Ne boran koparttý filiz baþýný
O da bezedi bu yüzden topraðý,
Kapladý daðýný, taþýný.


Salýnýrdý baþak baþak, renk ahenk,
Seçilirdi en morunun, en alýnýn içinde
Sözde aþklar, yürekler haz göçünde

Ne güzel yakýþýrdý kýrlarýmýn moruna al, alýna mor
Ayrýþmak nedir papatyadan sor
Ayrýþmak!
Ayrýþmak mý? En iyi o biliyor.
Rahat býrakmadýlar,
Seviyor, sevmiyor, seviyor sevmiyor

Kesmiþ kellesini, ayýrýr sarýsýndan beyazý
Býraksan bitirecek tarlayý, alamamýþ ya hýzý
Sevmiyor diyorsa son beyaz kanat
Seveceksin diyor, seveceksin! O sona kanada inat

Sarýyý çevreleyen beyazdýr papatyanýn özelliði
Ýnsanoðlu da öyle, yitirmemiþsek benliði
Bir düþün, ayýrýrsan Sen’i, Ben’i, cümle renkleri
Kurabilir misin toprak için doðru denklemi

Koparýr çiçekleri o hoyrat eller
Koparýp atmayý bir hüner beller
Býrakýn;
Býrakýn kýrlarý, renkler coþ olsun
Beklerim o günü, varsýn düþ olsun.

Cemil YILDIZ
11.10.2016

Sosyal Medyada Paylaşın: