Kaç Bedene İhtiyacım Var
Yabancýsýyým ben bu þehrin
Ölü balýklar gibi vurmuþum kýyýlarýna
Buz renkli bulutlar, yanýk ot kokusu, çöl kuþlarý,
Ansýzýn yollar bitiþiyor, bir aþaðý bir yukarý sersemleþtiriyor.
Zamanla alýþýrsýn diyorlar, alýþamadým.
Ýçeri girsem sýkýlýyorum, dýþarý çýksam geçmiþi hatýrlýyorum.
Baðýrýyorum
Kendi sesim duvara çarpýp çarpýp geri dönüyor.
Yetmiyor,
Üzerine kar,üzerine rüzgar...
Çok yaþadým bu kendine kalmalarý,
Baðýrýp baðýrýp susmalarý.
Saatlere hic bakmýyorum artýk, tarihin de bir anlamý yok.
Insanlar ne kadar anlar ki beni
Anlatmak istemiyorsam kendimi.
Aðlýyor içimdeki,sadece alýþýlmadýk bir sesle
Kurumuþ bir nehir yataðýndan geçiyorum,
Gökyüzü burada bitmiyor belki ama
Arkasý da gözükmüyor.
Çok çok uzaklardan geliyorum.
Hafif aðýr kelimeler uyuyor içimde
Uzun bir yokluk,aynaya çizer gibi karanlýðýný
Ne yaþamaya benziyor ne ölüme
Dolaþýp duruyor peþimde
Kalbin deðdi mi birine bir kere
UNUTAMAZSIN
Bazen daðý delsen de içinden
KAÇAMAZSIN
Þimdi,
Ölmek için kaç bedene ihtiyacým var
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.