o gün seni gördüðüm ilk gündü, gözlerini gördüðüm, saçlarýna parmaklarýmla dokunduðum gündü, bir düþün içinde.
sanki bir savaþýn ortasýnda kalmýþsýn, sanki üstüne bombalar yaðmýþ, evin, þehrin talan edilmiþ, öyle korkak, öyle ürkek bakýyordu gözlerin, gözlerime.
ben ki; bir tren istasyonunda seni bekliyordum. ben ki; son tren istasyonunda, soðuk raylarýn sesinde, seni bekliyordum.
çýðlýk çýðlýða susan raylar üstündeyim. ýssýz bir istasyonun, en kalabalýk yalnýzlýðýnda, avaz avaz susar gibi, seni bekliyordum.
kimisi solmuþ bir yaprak, kimisi dalýnda açan çiçek, sen doðmamýþ bir þiir, sanki yüreðime, bulutlar kar yaðdýrýyor. öyle soðuk, öyle üþüyorum. bu mevsimsiz þehirde.
ibrahim dalkýlýç
11/10/2016 20:45 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.