Doðmak ve ölmek Tüm canlýlarýn Deðiþmez kaderidir bu
Aðaçlar… Toprakla baþlar hayata Onlar için yaþam iksiri olur su Uzanýr yavaþ yavaþ güneþe doðru Kavuþamayacaðýný bile bile Uzatýr dallarýný göklere En sonunda Baþlar için için yok olmaya Önce dallarý kurur sonra kökleri Sessiz ve kimsesiz, geldiði gibi Döner ait olduðu yere
Aðaçlar gibidir insanlar da Ademle Havva’dan bu yana Gönülden baðlýdýr topraða Üç günlük dedikleri bu dünyada Dümeni kýrýk tekne gibi Zaman girdabýna yakalanýnca Yenilir kýrýk dökük süslü yalanlara Doðruyu unutur… Gerçeði es geçer daima.
Bunlar Son çýrpýnýþlarýdýr aslýnda Vakit geldiðinde silkinir birden Hatýrlar geldiði Ve döneceði mutlak yeri
“Ol” dediðinde Yaradan Var oluyorsa Ýnsan “Öl” dediðinde de Biraz daha demeden Neden niçin sorgulamadan Gözyaþlarýyla geldiði dünyaya Sözün bittiði yerde. Sessizce veda etmeyi de bilmeli.
……………………………….ENA.
Sosyal Medyada Paylaşın:
SONimza Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.