Belki de fedakarlýktý yaptýðým ya da onu çok sevdiðimden Yüreðim kanýyor, ruhum acýyor, sýzým sýzým sýzlarken derinden Tutamýyor doluyor gözlerim, yaþlarýmý içime akýtýrken Ýnsanýn bir parçasý eksilmiþ gibi bedeninden
Baþka bir telefon sesi çalarken belki de aramýþtýr beni Bu kadar severken birbirimizi ayrýlamayýz derdi belki Artýk yoksun sensizliðin içime çökerken ince bir sýzý Zor çok zor ruhunla sevince onu ellerinden kayýp gitmesi...
Ankara, 10 Ekim 2016, Göksel Akçay. Sosyal Medyada Paylaşın:
Gök sel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.