Sene bindokuzyuzdoksan kömür kokulu sabahlara uyanýyor insanlar haber bültenleri uyarýyor ankaranýn tadý yok çýkmasýn sokaða çocuklar
saçlarý dökülmüþ býyýðý sigaradan bulut kaskette takmadý hiç babam o yüzden anlatamam asýk suratlý bir adamdý amma þefkatliydi elleri ve ben babamýn elleriyle sevdim çocuklarý çünkü babamdý eksik olan herþey ve herþeyde birazdý zaten
Küçüktü ellerim tutamadým kocaman ellerini gitti bir pazartesi tekaüt maaþý altý üstü, yarýsý ipotekli bankalar kuyruk, kuyruklar insan içlerinde babam velakin belki orda baþladý sol kolunda ince aðrý geldimi aklýna o anda çocuklarý, karýsý birdenbire yas birdenbire aðýt veda bile edemeden geçti köprüden sevmez idi doktoru iþte bu yüzden yolda öldü zaten
babam kokuyor artýk her ayýn onbeþi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenan Kan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.