sensizlikle uzayýp giden yoksunluðum gövdemi sarýlýrken her gün batýmýnda, dudaklarýmda kalan bir tebessüm kadar masum ama hüzünlü hayaller kadar ulaþýlmaz gerçekler kadar acý verici, her gün biraz daha yitirirken akýldan saðlýðý saða sola bakmadan yürüdüðüm yollarda gözlerim hep geriden gelecek olan gölgeni , kulaklarým çýlgýn küfürlerinle süslediðin ayak seslerini arýyor çaresiz. Ýsyanýn nedenini anlayamaz bedenin ruhundan ayrý, ihanetin tadýna alýþmýþ kayboluþun kör býrakýrken içindeki gözünü papaðana dönüþür isyan uçurtmaya döner sevda. Kaybolur siyah buz gibi soðuk sularda yavaþ yavaþ parlayan gözlerim, yerini ýslak acý dolu isyaný yutmuþ ölümü bekleyen bir viçut , soðumuþ kalp hýrpalanmýþ bir cüsse alýr sadece ve sadece. Gün gelir ölmek ne kadar güzeldir dedirtir insana kalbi ölmüþ bir akýl.
Sosyal Medyada Paylaşın:
vicdanlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.