DOKUNMAYIN ARTVİN’İME
Aþ dendi, iþ dendi; barajlar geldi.
Halk ülkesi için yerini severek verdi.
Sonra HES geldi, tarla çayýr bel verdi.
Bel verdirmem!..Dokunmayýn Artvin’ime.
Köprüleri, Kümbetleri, tarihi de sularda,
Tarihi gerekmez mi, enerjiye var da?
Küllemek niye, yeni eser yapan da?
Küllettirmem!..Dokunmayýn Artvin’ime.
Hýçkýrýyor Artvinli, bakýp yýkýlan doðasýna,
Kuruyan deresine, körlenen pýnarýna,
Kavlak aðacýna, yok olan ormanýna.
Kurutturmam!..Dokunmayýn Artvin’ime.
Þimdi de Siyanürcüler akýn akýn geldiler,
Güzelim doðayý Bergama’ya benzettiler.
Devran döner,hesap gelir; ey!..Yetkililer.
Benzettirmem!..Dokunmayýn Artvin’ime.
Fevzi derki; bir yaparken bin yýkma,
Doðaya saygý, Yaratanýnadýr, unutma.
Artvin’i Botanik Ormanlar ile donatma;
Affettirmem!..Dokunmayýn Artvin’ime.
Yakacýk-2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.