OLMUŞSUN

Seni gören tanrý sanýp, tapardý.
Þimdi yataklardan çýkar, olmuþsun.
Þeytan görse hemen yoldan sapardý.
Þimdi dilsiz selâm çakar, olmuþsun.

Eþin, çocuklarýn titrer, korkardý.
Her an dudaklarýn yere sarkardý.
Kardeþlerin, anan geri ürkerdi.
Þimdi gözle tespih çeker, olmuþsun.

Pazar dönüþünde karþýlanýrdýn.
Her ay dört perþembe çarþýlanýrdýn.
Hep hasta olmadan aþýlanýrdýn.
Þimdi dona suyu döker, olmuþsun.

Çeyrek asýr ayný çorabý giydin.
Kendince hükmeden büyük(!) bir beydin.
Düþünmezdin hiç, halk gözünde neydin.
Þimdi daha fazla sakar, olmuþsun.

Ziyaret edene bilmeden baktýn.
Gençliðinde nice canlarý yaktýn.
Ýyilik yaptýysan baþlara kaktýn.
Duygusuz kalpleri yakar, olmuþsun.

Gidenler yanýna, dönüþ zamaný.
Sende ayýrýrsýn sapla, samaný.
Orda göreceksin uysal, yamaný.
Kuru ekmek bulup týkar, olmuþsun.

Mezara konmuyor bahçe, harmanlar.
Duyulmaz, dinlenmez artýk fermanlar.
Kalmamýþ at binen serde dermanlar.
Dursunî’ye mel mel bakar, olmuþsun.

Dursun Yeþil –2008

Sosyal Medyada Paylaşın: