Þu hayatým boyunca çok þeye verdim ara Þiirle beraberim gençlikten bu yaþýma Kalemim hep yaz diyor yaz ki huzuru ara Yazdýðým her kelime karýþtý göz yaþýma
Gençlikte yaþadýðým tarihte zor devirdi Yaðmurlardan kurtulup bugünlerim de yaz’sam Maziden çizdiðimdir kimler ne çam devirdi Dünyayý aðlatýrým olan biteni yazsam
Yýllarca çile çektim için için kanadým Yüreðimin izi var saçlarýmdaki kýrda Þiir gibi yar sevdim oldu kolum kanadým O nazenin bir çiçek eþi bulunmaz kýrda
Belki çok þey öðrendim dertle yandým yanalý Bazen yemyeþil oldu bazen kurudu baðlar Omuzladým dünyayý ya mýh düþtü ya nalý Acýyý mesken tutan her dem karalar baðlar
Dünyaya bir hal olmuþ aðlayan çok gülen az Gök þaþkýn deniz taþkýn bulutlu yüce daðlar Herkes bülbül kesilmiþ herkes eder güle naz Nazý çekilmeyince feryat yüreði daðlar
Þiire dökülürse kalplerimizi yakan Gün gelir ki bir melek gözdeki yaþý keser Sökük düðmen dikilir kavuþur iki yakan Dünyanýn devraný bu sap döner döner keser
Mehmet Fikret ÜNALAN 05 Ekim 2016 Saat 13.20
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.