Pencere

kaldýðým yerin rüyasý uzun sürdü
ayýldýkça gerçek sandým bu rüyayý
ara sýra bulutlarla yola koyuldum
çabuk uyandým kendimden

ayný oyunla oyalanýrken arkama baktýðýmda
göðe köklerini salan aðaca yalvarmaya baþladým
sonbahar gelip yapraklarýný dökünce kapýmýza
öykümüze güldüm
olmamýþ bir meyveyi yedik beraber
karýþtý aðzýmýz mayhoþ patikalara

bazen uyandýrýp kendimi öldürüyordum seninle
yýllar yýlý topraða karýþýp daha da arýndým
bana dua edenleri korkutup kaçýrdým kendimden
masmavi denizin dibine düþen aðýrlýðý araladýðýmda gördüm ki
çengel aðrýsýyla avutuyordum balýklarýn kalbini
eski yaralarýmý dikmeleri için mevsimlerden zaman istedim

pencereyi açtýðýmda iki duvarýn arasýna sýkýþmýþ varlýðýmý
savuþturup dýþarýdaki hayata kavuþmak istedim
televizyonlar uzak ülkelerin sokaklarýndan haberler edip
odanýn içine dolunca kapattým balkonun kapýsýný

tenimle yüzgöz sevgililerin parmaklarýnda kadeh
derinleþtikçe daha da sarhoþ yaklaþýyordum olanlara
gül kokladým göðsünün ortasýndaki aydýnlýktan
gak dedi kargalar bu meseleye
birdenbire
düþürüverdim aðzýndaki pencereye.










Sosyal Medyada Paylaşın: