ÖLÜM GELDİĞİ GÜN

Ölüm geldiði gün ben gitmiþ olacaðým…
Bedenimi kefen sarmýþ,
Ve kefenim ki soðuk mermer altýnda kalmýþ.

Ölüm geldiði gün ben gitmiþ olacaðým…
Iþýklarý sönecek þehrin
Ve gecenin karanlýðý yalnýz kalacak,
Soðuk duvarlara kimse yaslanmayacak.
Bir parça ekmek için
Kýrýlýp dökülmeyecek camlar.

Ölüm geldiði gün ben gitmiþ olacaðým…
Tütmeyecek cigaramýn dumaný,
Kilitler vurulacak ciðerimin kapýsýna;
Ve mühürlenip yasak konulacak

Ölüm geldiði gün ben gitmiþ olacaðým…
Sandallarda kimse sabahlamayacak,
Uyandýrýlýp kovulmayacak.
Ve bir tokat atýlýp,
Aðýr sözler söylenmeyecek.

Ölüm geldiði gün ben gitmiþ olacaðým…
Bir kalp daha kriz geçirmekten kurtulacak.
Ve kapý kapý dolaþmayacak bir beden,
Aramayacak, sormayacak doktoru.

Ölüm geldiði gün ben olmayacaðým…
Yollara düþülmeyecek,
Ve koparýlmayacak güller.
Sulanmayacak kuru toprak,
Solacak soðuk mermeri avutan her þey…
Ve ardýndan filizlenecek cennetin gülleri,
Bir kefenin ayaklarý altýnda…!

Ölüm geldiði gün ben gitmiþ olacaðým
Ve ölüm bittiði gün herkes gelmiþ olacak

Ramazan Kuþ
11.04.2008











Sosyal Medyada Paylaşın: