HASRET...

Söndürün artýk benliðimi aydýnlatan ýþýklarý
Ben yine benimle ve konuþmayan dört duvar
Yanlýzlýðýmýn yalnýzlýðýnda boðulurken
Böyle olmamalýydý diye nara atmak isterken
Sükuta boðuluyor cüssem dilim lal
Düþüncelerim zemheri karanlýktan hesap sorma derdinde
Artýk güneþin doðmasýný istemez bir haldeyim
Hatta gece dahi olmasýn
Çökmesin üzerime karanlýðýn çarþafý
Ben her yalnýzlýðýmdan korkar oldum
Kendimle konuþmaktan yoruldum
Duvarlar yeminli konuþmuyor
Susmak iþlerine yarýyor sesli düþüncelerimden býkmýþ olsalarda
Hasretler özlemleri içerimde yaþatsam da
Bazen kafi gelmiyor iþte
Ne garip bir durum, ne garip bir düþünce
Baþý sonu belli olmayan hasretler özlemler
Beynim içerisindeki sinemanýn sahibi ben
Lakin figüran ben yönetmen hasretler im özlemlerim
Her filimin sonu mutlak mutlu sonla biter
Ben bir türlü mutlu sona erdirrmedim
Derdi, kederi, çileyi, kahýrý, çeken ben oldum
Atý versem ellerimi ve tutu versem ellerinden
Saklasam mis kokularýný yüreðimde
Ve duvarlar benle konuþmaya baþlasa
Hasret özlem içerimde ölü bulunsa
Faili meçhul olsalar ikisi birden
Ben göz yaþlarýmý akýtsam ayaklarým ýslanana dek
Sonra sarýp sarmalasam
Dakikalarca hatta saatlerce oda yetmez günlerce
Yüzlerine gözlerinin içine baksam
Varsýn ölüm o an beni bulsun
Gocunursam namerdim
Hüznüm yerlere dökülüyor
Ben karanlýklarýn arasýnda beyhude
Hangi yana baksam
Umutsuzluk gölgem gibi peþimde
Ruhum mabedini kapattý
Yaþamak yada yaþamamak ne kadar zor
Seçim yapmak ikisinden daha zor
Aklým geçmiþimle yargýlýyor beni
Yüreðim hakim kesiliyor
Dilim hasret þarkýlarýndan yoruldu
Hangi þarkýya baþlasam içerisinde hep onlar var
Tutunacak hiç bir dal kalmadý
Umut bitti hasret özlem halen ayný yerde
Zaman su misali akýp gittikçe
Hasret büyüdü özlem büyüdü
Yaðmur büyüdü
Aleyna büyüdü
Onur büyüdü
Cürümüm küçüldü:
Kulaklarýmda halen sesleri var
Gözlerimin önünde halen eski kareler var
Hayata tutunma sebebim eskiye dair anýlarým
Maziye saldýlar beni
Güncel takvimden sildiler beni
Miladi takvime gömdüler beni
Ben onlar için nefes almaya direttikçe
Onlar ruhuma fatiha yoladýlar
Kýzmýyorum
Gocunmuyorum
Tek kelime yetiyor bana dingin durmama
Bendimi aþýp yakýp yýkmamama
Sükutuma boðulup
Hasretle özlemle elimi dilimi yüreðimi baðlýyorum
Evlat evlat siye
Ýçerimde devasal bir savaþ var
Her gün ayakta durmak için savaþýyorum
Tek endiþem var,
Ya bir gün yenilirsem
Ya bir gün onlar galip gelirse
Ben evlat hasreti evlat özlemiyle
Toprak olmak istemiyorum
Ýþte ondan dolayý
Ýliþmesin Azrail benim yamacýma
Deðmesin nefesim topraða
Evlat hasretiyle özlemi ile toprak olmak ne garip
Þimdi gözlerimi kapatýyorum
Zemheri karanlýða
Dilerim rüyamýn aydýnlýðý evlatlarýmdan gelir...










Sosyal Medyada Paylaşın: