Daðlara bahar geldi gelincikler koþuyor
Aklýn gene firarda hep yolunu þaþýyor
El sarýyor yaramý yar bakýþýn deþiyor
Fikrin kara hisarda sabrým buna taþýyor
====
Ne ara üvey olduk içeriden buz tuttuk
Þerbeti ele verip biz ise zehir yuttut
Ýkimizde severdik þimdi bizi unuttuk
Gurur kör cellat olmuþ bak kabrimi eþiyor
====
Birimiz aðlar iken gülemezdi diðeri
Saygý sevgi sadakat yitirmezdik deðeri
Þimdi iki yabancý attýk köze çiðeri
Sahipsiz yele verdik yel estikçe piþiyor
====
Kuvvet güven veriridi evde olsa endamýn
Süslemeye ne hacet rengi sendin odamýn
Neden düþmanýn oldu can dediðin adamýn
Durum biraz karýþýk oda beni aþýyor
====
Sende yýldýz görürdüm bana hilal olurdun
Ben asýnca yüzümü bana neþe bulurdun
Hani çok seviyordun benim için ölürdün
Geçmiþe dalsa gözüm aðlamakla þiþiyor
====
Tenim teninden ayrý böyle nasýl yatarým
Uyumam yýllar geçse kadere þer katarým
Yakarým evi barký ne var ne yok atarým
Yokluðun derin yara içim dýþým üþüyor
====
M.Kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.