sen aczini karanlýða anlatýrken, ben bu þehrin üstüne benzin dökmüþtüm bir gölgeni bir de çiçekleri umudun mapusuna götürmüþtüm.
oysa sen gülüyordun, þakayla karýþýktý her hüzünün. kuþlarý ise, çoktan unutmuþtun. gülüyordun, anlatýyordun nedeninin bilmeden... ve aðlatýyordun, farkýnda deðildin. ben bir sayfa daha karaladým bugün sen kim bilir nerede, nasýl?... hiç bilmedin ben sana dair hiç þiir yazmadým.
/ÞÝÝRE ÝLHAM KAYNAÐI OLAN YAZI’NIN SAHÝBÝNE -o k e n d i n i p e k b i l m e z :)- bir demet teþekkür.../
Sosyal Medyada Paylaşın:
süreyya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.