Bir boþluk içindeyim dolmaz bir türlü içim
Neden nasýl niçinle geçip gidiyor ömür
Böyle zalim oyunu oynayan alýnyazým
Kýsalmasýn ömrümü altýn tasla sunduðum
Uzun zamandýr böyle hissettiðim duygular
Beni ordan oraya sürükleyen kederler
Unutulmaz içimde yaþadýðým son günler
Býrakacaktýr beni çalýnca kapý ecel
Umut ediyorum ki bu böyle sürmeyecek
Bir gün unutacaðým mazideki günleri
Eskiyip yýrtýlacak siyah beyaz resimler
Zincire çekeceðim beni üzen kalbime
Hiç kimse girmiyecek gidecekler sürgüne
Unutacaðým bir gün gözlerinin rengini…
II
Mutlaka bir gün yine unutacaðým seni
Hatýrýmdan silecek yeni gelecek günler
Çiçekler açýlacak deðiþince mevsimler
Kýrlarda ovalarda yeþerecek aðaçlar
Bulutlar sere serpe uzanacak göklerde
Düþecek denizlere kararýnca yakamoz
Havaya suya topraða düþecektir cemreler
Mevsim bahar olunca uyanýnca ilkbahar
Nasýl unuturumki bana çizdiðin resmi
Yalnýzlýk biçtin bana kaderin cilvesini
Anam babam uzakta sýcak iklimler gibi
Kuþlar uçuyor her gün gökyüzünün altýnda
Bilinmez bir biçimde özgürlük kanat çýrpar
Gözlerinin ufkunda açan al þafaklarda…
III
Gençliðim uzak kaldý yaþadýðým günlere
Yaþlý zeytin aðaçlar arasýnda laleler
Papatyalar açardý daðýn eteklerinde
Akardý þýrýl þýrýl billûr gibi dereler
Tütünler dikilirdi pamuklar ekilirdi
Çoçuktuk bilemezdik yapardýk her bir iþi
Görürdük rüyâlarda kanatlanan düþleri
Ruhumuz uçurtmalar balonlarýn kardeþi
Düþlerimize giren uzak þehirler vardý
Avuçlarý sýðmayan mutluluklarýn adý
Rüyalarda gezerdik dünyalar bize dardý
Sende unutacaksýn bir gün bütün bunlarý
Yaþadýðýn günleri aylarý ve yýllarý
Sarý saman çöpünden çamur kerpiç evleri
VI
Unutacaksýn çocuk güzelim köylerini
Yelken açýp gidince çok uzak diyarlara
Hiç yaþanmamýþ gibi yaþadýðýn köyleri
Özlemle anacaksýn uzak sahiller gibi
Deniz kabuklarýna dolacak mutluluklar
Baþucunda esince deli kavak yelleri
Haberini salacak gökyüzündeki kuþlar
Ayrýlýk þarkýsýný söyleyecek bir mendil
El sallayýpta giden ömrün çiçekli günü
Ne zaman anýmsasam gözlerimi doldurur
Arar dururum yiten garip çocukluðumu
Bindiðinde omzuma hayatýn aðýr yükü
Ve bu saðýr sessizlik yaþamanýn cilvesi
Düþleri kurþunlatýr kýrlaþan hüzünleri
V
Adým adým yürüdüðüm karanlýk yalnýzlýðýn
Gölgesinde yeþeren onikibin tohumun
Ekili tarlararý eþi yoktur yurdumun
Yitip gitti sinede kucaðýnda korkular
Þehirlerin köylerin yokturki bir benzeri
Kucaðýnda büyüyen asla unutmaz seni
Saatler kurulsada zalim saatin sesi
Bastýrýr uykularý on ikiyi vurunca
Ne güzel yaþamýþtýk seninle bir zamanlar
Ýçimizi oydular büyük atan tutanlar
Çoluk çocuk kýz gelin oðul bütün kurbanlar
Hiç bitmedi ülkemde haramiler çetesi
Denizleri daðlarý kervanlarý kuþatan
Hepside birer birer cumhuriyetle söndü!!
Nurten Ak Aygen
01/10/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.