GARİP EV (147)

GARÝP EV (147)

Bir yeþillik içinde senelerce yaþayan.
Böyle yalnýz hayata ebediyen alýþan.
Bu bir garip ev oldu böyle günün birinde.
Dokuz can yaþadýydý senelerce içinde.

Baþka biçimde oldu yýkýlýp þura bura.
Çürüktü duvarlarý dönmüþtü bir kalbura.
Kapýsý kilitlidir, uðramýyor hiç kimse.
Ama önceleri hep, sanki handý herkese.
Yýkýlmýþ köþeleri, çarpýk çurpuk duvarý.
Böyle verilmiþ belli garip evin kararý.

Onu þimdi yeþillik artýk tam terk eyledi.
Hiç gelmiyor eskiler, onlarý sevk eyledi.
Kilitleri pas tutmuþ artýk daha açýlmaz.
Adý çýkmýþ bir kere artýk daha varýlmaz.

O böyle bir rüzgardý, geldi çok çabuk kaçtý.
Bu güzel tabiatta derin bir yara açtý.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ordu, 24/04/1971 Çarþamba
Yayýn : 02/10/2016 Pazar
www.edebiyatdefteri.com/siir/1049877/

Þiirin Hikayesi.
Lise 1.sýnýfta yazdýðým bir þiirdir. Söz konusu ev,
oturduðumuz mahallede yýkýlmaya yüz tutmuþ
eski bir evdi. Onu tasvir etmeye çalýþtýðým bir þiirdi.

Sosyal Medyada Paylaşın: