KÖK...

Ey aðaç! kökünden ayrý düþünce
Devrilir gidersin çýnar olsan da.
Özünü yurdundan candan çekince
Devrilir gidersin çýnar olsan da...

Sonbahar eser de yapraðýn döker
Karakýþ yüklenir gövdeni söker.
Güçsüzlük boyunu posunu büker
Devrilir gidersin çýnar olsan da...

Ne filiz verirsin ne yeþil yaprak
Kalýrsýn kupkuru dal ile budak.
Damarý kopana ne yapsýn toprak
Devrilir gidersin çýnar olsan da...

Doðduðun o yerde bulursun güman
Yaþarsýn hayatý belli bir zaman.
Temelden oynarsan ne fayda aman
Devrilir gidersin çýnar olsan da...

ÜNSÜZ...











Sosyal Medyada Paylaşın: