Sen gittiðinden beri, hep uzak kaldým Ankara’ya Halbuki senin beni sevdiðin kadar yakýndým Beni özlediðin kadar özlüyorum Ankara’yý Ýstanbul’dan baþka en çok Ankara’yý sevmiþtim sen bendeyken Bilirim kýþý ayazdýr, serttir, acýmasýzdýr. Týpký ayrýlýk gibi Sýrf sen varsýn diye, ben ayazý da, kýþý da sevmiþtim göðsümü gere gere Ne korku bilmiþtim, ne gözümü yummuþtum Þimdi sen yoksun ya! Ben çok korkuyorum Ankara’dan Ve çokta merak ediyorum, acaba Ankara da üþüyor musun? O pamuk ellerin, o çocuk yüreðin üþüyor mu? Saçlarýn sýrf sen üþüyorsun diye, bana küsüyor mu? Gel sevgili! DERMAN bildiðin BEN, bekliyorum seni UMUT ile HUZUR bildiðim SEN, gel bana DUA ile...
Yusuf BÝTÝM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serseri_Ruhlu_Şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.