Varla yok arasýnda ki boþluðum. Yok dersen inanmam, var dersen de.. Çünkü varsýn hissediyorum, içimdesin.. kalbimde beynimde ruhumda. Þimdi kalkýp yok dersen inanmam. Ama yoksun.. Saðýmda solumda önümde ardýmda yoksun.. Aslýnda varsýn hissediyorum ama yoksun görmüyorum.. Düþüncelerim derin derya, her yer kan.. sen yüzme bilmiyorsun Düþüncelerim acýyor, ruhumda býçak yarasý. Varsýn ki yakýyorsun canýmý Ama neden görmüyorum yakarken canýmý Yoksa körler aðlamaz mý yanarken caný bi köþede dinmesinimi bekler. Ýnan, inan ki bilmiyorum bilmiyorum inan ki. ki inan. En saðlam yaþam pýnarýdýr gözlerimden akan. Bilmiyorum bilmiyor. Var mýsýn yok mu? Var derken ayaðým takýlýyor yok diyence karanlýðýna düþüyorum. anla beni.. bu bi varsayým varsan da yoksan da sadece gel kurtar beni.
Abdullah Karslý
Sosyal Medyada Paylaşın:
abdullah karslı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.