"Fesleðen kokulu balkondan yine konuk ettim geceyi köhne yalnýzlýðýma ben
Ýçerimdeki kulpsuz kapýdan gir dedim içerime benim
Bir hâl oldum gelir gelmez soluk yüzümden devrilirken yüzüne baktým gecenin
Çayýmý yudumluyordum sonra dumanlýyý yaktým gece gece geceden kendime kendimden geceye baktým neler düþündüm neler hayat yaþayacaðým derken hayata küsenleri bile...
Gecenin kör vaktimi þimdi gündüz mü uyuyor þu an? tuttum bekliyorum yüreðimi çýðlýðýmýn ötesinde sanki
Damarýma dayanan albastý cisimsizlikten yorgun düþmüþ yüzüne bakýnca anlýyorum derin yalnýzlýðýmý gecenin
Baþbaþayým yine geceyle serinlik kulaðýmda uðultu uðultular karanlýða karýþýk rahminde dölleniyor aklýmýn cevapsýz sorular geceleyin"
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gümüşhanlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.