ölü bir serçenin yasını tutar gibi

beni dar aðacýna astýlar, bu hayat serüveninde
beni kör kuyulara attýlar, bu aþk çýkmazýnda
yine kalktým ayaða, yine doðruldum
ve yine sevdim, hiç sevilmediðimi bildiðim bir gece

karanlýktým, ay ýþýðýný söndürmüþtü
bir yaranýn kabuðunu kaldýrýr gibi kanýyordum
ve biliyordum ki
aþk yaralanmaktýr
oysa ne çok yara almýþtým
hiç aþkla tanýþmadan

soðuktum, üþüyordum ve titriyordum
korkaktým, ürkek ve sessizdim
gidiyordum bu þehirden
ama gittiðim her yol
attýðým her adým karanlýktý

hep bir çýkmazda, hep bir ayrýlýðýn son duraðýndaydým
ne gelen bir tren sesi nede limana yanaþan vapur sesi vardý
titreyen ellerimle yüzümdeki buzullara dokunuyordum
kuþ seslerine sarýlýyordum, kuþlar uzak duruyordu benden
gök yüzüne elimi uzatýyordum, þimþekler engel oluyordu
bana her þey her yer yasaklanmýþtý,
ben bilmiyordum yasaklý sokaklarda gezdiðimi

caným sýzlýyordu, diþlerimi sýkýyordum
uzaktan sarýlýyordum kendime,
bir çocuða bir çocuk sesine sarýlýr gibi
ve özlemek bir býçak gibi batýyordu boðazýma
soluksuz, nefessiz kalýyordum
yine ayaða kalkýyordum, yine doðruluyordum
ve yine sevmeye devam ediyordum
yine özlüyordum, ölü bir serçenin yasýný tutar gibi

ibrahim dalkýlýç

27/09/2016
22:30 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: