Yasak Şehrin Sokakları

Üþümedim,hiç üþümedim

Þiirlerle örterdim üstümü

Sokaklara yasak döþek yazardým

Bi kurþun gibi aðýr þiirler sürerdim namluya

Ürperirdi gölgeler,donardý dudaklarýnda

Ben hep Sen kaybýndan vurulurdum

Ölmezdim,hüzünler ceplerimden düþsede

Senden bi adým öteye gidemezdim

Kafam karýþýktý,ayný hislerle gelemezdim

Düpedüz anlatýlmazdýn

Biraz eðri biraz doðru yaþardým

Ýçimi ýsýtýrdý hayalin,aðlamazdým

Yaðmurlara dökerdim gözyaþlarýmý

Geceye karýþýrdý acýlarým

Yýldýzlar yüzünle parlardý yutkunamazdým

Yokluðuna susardým

Ýðne iplikle yüreðine örülüydü ömrüm

Ömrümden ömrüne kaçardým

Sýðmazdý bensizliðim bu kente

Çok uzak yanlýzlýklar getirirdin

Yersiz yurtsuz kimsesizce atardý nabzým

Damarlarýmda Sencillik fazlaydý

Ucu körelmiþ kavuþmalarýn olurdu kendinle

Bu asi rüzgarlar sevdasýzlýk beklentisinde

Taþkýn gelen çýðlýklarsa ölüm sireni

Karabasan gibi tüten hýz treni

Sonu olmayan bir duraktayým ey sevgili!...


Sosyal Medyada Paylaşın: