Yine Eylül Yine hüzün. Ne zaman Eylül gelse mevsime Ýçim bir baþka oluyor.
Sanki...sanki tüm mevsimler özlemini Beklenen sevgiliyi , hiç bitmeyen ayrýlýk vaktini Eylüle býrakýyor
Sonbaharla çalar kapýmýn zili Kayýp gidenlerin sesi , Hasretle beklenen mutluluk En çok bu zamanlar acýtýr içimi.
Dizleri yamalý öyküler ,odunun titrek ateþi En çok bu zamanlar özlenir Hele ... elinizde salep kokan yýrtýk bir kitap, ve üzerine yazdýðýnýz onlarca hatýra izi varsa.. Birden ayak izinizle karýþýr rüzgarýn sesi
Hani...Bir soðukluk hissedersiniz ya ensenizde... Ýçinizde fýrtýna ,gözlerinizde yaþ, Dolar taþar hatýralar... yalnýzlýða vurur zaman Yada eskimeyen sevgilinin avuçlarýnda Yürürsünüz yollarda bir baþýnýza. Ýçiniz dýþýnýz tenha ,dökülen yapraklar... Hazan kokar her yanýnýz
Soruyorum þimdi Eylül bakýþlý aðaçlara Getirir misiniz maziyi ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hayatbilgisidefteri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.