K A D E R

Mutluluðu dururken tarlasýnda hayatýn
Çilesini, derdini… Dermek varmýþ kaderde.
Huzuruna ermeden ne huzur ne rahatýn
Acýlarda, kederde… Ermek varmýþ kaderde!

Sevgileri daðýtýp her birini bir yana
Hasretini dokuttu ömür tezgâhý bana;
Hüsranýn testisinden içerek kana kana
Vuslatýn defterini dürmek varmýþ kaderde.

Hayaller suya düþtü, öldü göz göre göre
Ne liman var ne rota; çýktým yönsüz sefere
Fýrtýnalar koptukça içimde suçsuz yere
Hislerimi çarmýha germek varmýþ kaderde!

Dibi dipsiz dünyanýn bilinmese de dibi
Sonu belli yaþamýn... Çýkmamýþ hiç galibi
Dallarýndan zamansýz düþen yapraklar gibi
Umutlarýmý yere sermek varmýþ kaderde!

Baþýma karlar yaðdý daha yolun baþýnda
Yýllar ne çabuk geçti hayhuyun telaþýnda
Ne dünyaya ne aþka doymadan genç yaþýnda
Yâri kara topraða vermek varmýþ kaderde.

Eller gibi dünyanýn sefasýný sürmeden
Muradýmý almadan bir gün yüzü görmeden
Kalbimde alevlenen alevi söndürmeden
Bile bile mezara girmek varmýþ kaderde.

20 09 2016
Salih ERDEM

Sosyal Medyada Paylaşın: