ÇAĞIN DERVİŞİ

-Üstad Abdürrahim KARAKOÇ’A Fatihalarla-

KAN YAZISI hasreti, dað ardýna sürünce,
Âþýkýn maþukunu bulduðunu görürdü.

“Islanmayan Sularý” gül dalýna serince,
Daðlarýn eðilip yol olduðunu görürdü.

GÖKÇEKÝMÝ hislerle kalbe kulak verince,
Deryanýn tek damladan aldýðýný görürdü.

Çile denizlerinden ol menzili görünce,
Gönlünün aþk baðýna daldýðýný görürdü.

Dostluðun nakýþýný DOSTA DOÐRU örünce,
Sabýr küpünün aþkla dolduðunu görürdü.

BEÞÝNCÝ MEVSÝM’lerde can canana erince,
Vaktin fethine niyet kýldýðýný görürdü.

Avucunda ateþle ol huzura girince
Kör nefsin yaprak yaprak solduðunu görürdü.

En salih amellerle yaya oku gerince,
VUR EMRÝ’yle iblisin yolduðunu görürdü.

Günbeyli, EL KULAKTA düþünürken derince,
Sözlerin esrarýndan güldüðünü görürdü.

Ýçten bir selam ile tebessümler derince,
Nice yýkýk köprünün kaldýðýný görürdü.

HASAN’A MEKTUPLARLA ses verip ince ince
En tesirli ulaðý saldýðýný görürdü

Sosyal Medyada Paylaşın: