Göklerden bir emir geldi Yerin altý üstü Damarlara yürüdü fýliz Baharlar büyüdü Sulara indi söðüt kelebekleri Leylekler geçti üzerimden
Gözlerimde asýlý duran Yollar döküldü ayaklarýma Yarýný aydýnlatacaktý umut Kendince sýnýrlarý kaldýrdý Vapur son kez sallandý Son kez yükseldi veda sirenleri
Pervaneler dalgalara çarparak geçiyor Martýlar balýklarý öpüyor Þehveti dudaklarýnda öldürenlerin mutluluklarý Ýçi þiþkin cüzdanlarýn içinde gizli diyordu Baþtan aþaðý þuh parfüm kokan Gösteriþli bir kadýn
Çiçekçi kýzýn Gül kokan ellerinden tuttum Kilitlendim Konuþacak cümle bulamadým Tebessüm ruhumun kar tanesi Mutluluk öpülesi kadar heyecanlýydý
Sokaklarda volta atýyordum Kuru avare insan kalabalýðýnda Endiþelere belendi beklentilerim Büyümeyen çocukluðumun masumiyeti Merdivenlere yasladý
Nabzýmý yokladým Ýnsanlarýn yerleri deðiþse de Kiliseler kaffeler Her þey yerli yerindeydi
Gölgem büyüdükçe küçülüyordu ayaklarým Zaman uzuyor Vakit daralýyordu Vapur son kez sallandý Üzerinde bir dolu insan yýðýný Son kez yükseldi veda sirenleri Kadýköy iskelesi bomboþ kaldý ...
Sibel Kýlýç.... Sevdayeli....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Kılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.