Sonbahardý. Rüzgar vardý. Gürültü, kalabalýk. Ve ben onca þeye raðmen. Bakakalmýþtým sana.
Yürekten gelen bir sesti bu. Tutulup kalmýþtým. Yýldýzlar bile kaybolurken gökyüzünde. Ben kalabalýk içinde seni aramýþým.
Hayaller kurdum bakarken sana. Baþkasý görür diye de korkuyordum. Arada çevirince yüzümü baþka tarafa. Gölgeni arýyordum.
Ne zaman böyle olsam. Bir þiir yazýp susuyorum. Sabah kalkýnca ayný hayat nasýlsa. Derin geceler boyu seni düþünürken. Belki de sen en saf güzelliðin ile uyuyordun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
alihan işcen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.