yağmur ve çocukluğum
ýslandým yaðmurda! içimdeki çocukluðum
ah! o eski günler dedirtti, özlemim ruhum
cebimizde çoraplar, koþar oynardýk birlikte
þimdikiler perde gerisinde,camdan fanus delikte
ne zaman yaðmur yaðsa, neþemizdi sokaklar
bir toprak kokusu var ki ; mayamýzdan letafet
geçmiþe duyduðumuz özlemi, þimdiki çocuklar
anlamamazlýktan geliyorlar, istersen bin laf et
ey yaðmur al götür beni çocukluðumu.!
içimde ki saðanaklarla boþalsýn duygularým
mademki damlalarda birikmiþse hatýralar
yaðmur gibi akan yaþlarýn kýymetini anlarým
paylaþtým her bir damla mý yaðmur kokusuyla
içim de sinmiþ vaziyette depreþir hatýralar
gözlerim bulutlardan nemli gidecek korkusuyla
yaðmur; ýslýk çalar ruhumda eksilmez fýrtýnalar
insan, bazen bir damla gibidir dýþýna yaðar
çýrpýnýr dalgalar gibi , kavga eder de sahille
bazen de derin bir hissiyatla, hüzüne boðar
o bir damladan mülhemdir, rücu eder aslýna.
yusuf erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.