Aslýnda ben hiç susmadým sesimi nefesimi sen kestin Her çýkmazdan çýkardým seni içinde ki yetim kalmýþ çocuðu da sahip çýktým ama sen hep kendi ihanetlerinin kendi yalanlarýnýn esiri oldun oysa ne güzel sarýlmýþtým ben senle hayata yeniden evet yeniden baþlamak sýfýrdan baþlamýþtým senle ben verdiðim onca mücadeleye raðmen sen onca yanlýþlarýndan kurtulayormuydun ben hep senin iyi hallerine sarýlýp affediyordum öyle hissetmek öylemi görmek istiyordum hiç yalan konuþmadým gerekte duymadým sana asla hep olduðum gibi kýzdýðýmda da duygusallýðýmdada senin umursamazlýklarýnla ben hep tek yaþadým her þeyde tek artýk kaldýramýyorum seni artýk kal demiyorum onca yapýlanlardan sonra hayýr ben býktým artýk seni toparlamaya çalýþmaktan ben býktým artýk sana harcadýðým zamandan gençliðimden utanýyorum Allahýn bu verdiði caný senin gibi birinin yanýnda heba ederek harcadýðým için kendimden de utanýyorum olmuyor artýk buraya kadar yeter Meryem Alhan
Sosyal Medyada Paylaşın:
meryem alhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.