İSTANBUL AĞLIYOR...

Onu bana sorsalar, þöyle anlatýrdým;
Kalabalýk þehrin, yalnýz insanýydý,
Sonbaharda yaprak misali, dertlerini dökerdi.
Bu nedenle olsa gerek;
En çok sevdiði mevsimdi, sarý sonbahar.

Onu bana sorsalar, þöyle anlatýrdým;
Hayatýn ona çizdiði yoldan yürüyordu.
Her seferinde karþýsýna, engeller çýkýyordu.
Buna raðmen yýlmadý, yürümeye devam etti.
Bu sebepten olsa gerek;
Ona hayat yorgunu derlerdi.

Onu bana sorsalar, kýsaca þöyle anlatýrdým;
Hiç yaþamadý, hep yaþattý.
Hiç gülmedi, hep güldürdü.
Çok sevdi, hep aldatýldý.
Þimdi herkes onu, arar oldu.
Oysaki o þimdi, çok uzaklarda,
Bir daha asla, dönemeyecek kadar…
Bu yüzden olsa gerek;
Herkes gibi ardýndan, Ýstanbul da aðlýyor.

Sosyal Medyada Paylaşın: