En güzel çaðýmdayken kara günler baþladý Þu zavallý yüreðim ne hüzünler yaþadý Felek hiç acýmadan gece gündüz taþladý Yýllar boyu omuzum gam yükünü taþýdý
Kurudu gönül bahçem gül olup açamadým Þu karanlýk bahtýma bir ýþýk saçamadým Kanatsýz kuþlar gibi çýrpýndým uçamadým Kadere mahkum oldum yol bulup kaçamadým
Zalime naçar düþtüm hep sevgini aradým Zulmün harmanlarýnda günden güne eridim Yollarým dikenliydi kader dedim yürüdüm Sana kavuþamadým yarým kaldý muradým
Bülbül figan eyledi soldu gül ve çiçekler Mýsralara döküldü iþte acý gerçekler Hayalde mi kalacak senli olan dilekler Mahþerde olsa bile bu yürek seni bekler
Üstümden atamadým hain düþen gölgeyi Bilsen ne çok özledim sendeki o ilgiyi Yazýmý silmek için bulabilsem silgiyi Yine görse gözlerim sendeki o sevgiyi
Zeynep EROÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hazin Yüreğim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.