Hayatın Yokuşu
Hayat yokuþunu düþe kalka çýkarken
Ýçimdekileri sorguladým
Çýðlýklarým, tepkilerim
Ýçsel savaþýmla kendi kendime
Sorguladým dünyayý ve hayatý
Hayat acý çekenlere daha çok acý çektiriyordu
Onu anladým...sustum
Gün gelir bu da geçer dedim...yine sustum.
Her günah bir iz býrakýrdý ardýnda
Dönüp baktým ardýma
Çizdiðim yolda ne yaptým diye
Aklýmýn bana oyunu muydu
Beni benden eden
Oysa ne kadar direnmiþtim kaderime.
Gözlerime sitemimdir dedim aðladým
Kadehimi kaldýrdým gökyüzüne
Selamladým yýldýzlarý ve ayý
Acý çektiðim yerlerde tekrar dolaþtým, yalnýzdým.
Kýyýda sýrýlsýklam yaðmur altýnda gezindiðim zamanlarda
Denizler beni içine çekerken
Köhne bir gemi gibi
Kuytu bir limana sýðýndým
Hüzne gölgem düþmüþtü
Denizin tuzlu suyu gibi
Gözlerimi yakarken acým
Ben artýk eski ben deðildim
Özgür hayatýmý geri istiyordum
Kalbim almýþ baþýný gidiyordu
Haleler sarmýþken ayýn karanlýk yüzünü
Serap mý düþmüþtü gözlerime
Yakýyordu gözlerimi acýdan
Kaldýrdým kadehimi gökyüzüne
Þerefe, diyerek
Dertlerimi içkiyle boðdum.
Kendimi buraya ait hissetmiyordum
Can dostum dediðim yalnýzlýðýma
Sarýldým sýkýca
Hüzünle birlikte
Düþtün solgun bir yaprak gibi
Her þeyinle yüreðimden
Kalbime söz geçiremeyen ben
Düþtüm bu þehrin de kalbinden
Hoþça kal diyerek...
Çerkez kýzý
28.07.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.