'' Davet ve icabet ''

bilseydim sevgi sözcügünün gurbet bir ülke oldugunu gitmezdim,
uzaklardan seyrederdim yaban elleri,

ögrendim ki ansýzýn bu davetin hitabýndaki sýrrýn mecburi istikametinde,
sevmek kendimizmiþ meger, dogarken önce bizde baþlayan harman.

sonra anne,baba,kardeþ,eþ,evlat,arkadaþ,dost,doga ve yaþam dedigimiz ,
katman bir volkandan süzülen umman umman ateþlerden gelen yakan har.

yanmadan aþk olmaz,yanda gör diyen Mevlanalardan gelen müthiþ izdiham,
yaþamý katmerli bir acý ,bir çile vede bir hasret olan gizem sevdalar olan.

sevgi yoluyla her dem bize seyahat eden bir kalýcý acý, güzel bir hüzün,
buruk bir gýda, kendimizi besledigimiz sadece kendimiz de hissettigimiz.

bir þükür, bir nimet vede bir çok cefasý olan sefalý bir gurbet yolculugu,
bu yüzden hep sevmek isteriz, ruhlardan gelen kader arkadaþlýgýmýzdýr.

aslýnda biz neden ve niçinsiz severiz, bu yüzden ilhamýný aldýgý o dogru,
ilhamýný aldýgý o dogruya her gün yaklaþýyoruz adým adým adresimizin adý,
o ilahi durakta beklenen,yegane yolcularýmsýnýz diyen Rahmanýn Tuvali..

Meral tice

21/Eylül/2016
Sosyal Medyada Paylaşın: