düþlerken ben daha; þiirlerim yazýlmadan sen oluyor
yaðmur gibi yaðýyorsun yazarken satýrlarýma
bembeyaz martýlar gelip konuyor bembeyaz sayfama
Ýstanbul deniz ve yaðmur anýnda; sensin düþen aklýma...
uzaðým; istemeden
evet birazda çaresizlikten
hiç birlikte olamadýðýmýz Ýstanbul günü ve gecesinden
ve çok özlediðim candan öte can senden
bana rüzgarlarla gelen düþüncelerime hükmeden
þiirlerimin ilhami; hisset ki yalnýzca senden
ah o rüzgarla sende gelsen.. gelebilsen
gelmezmiydin ? bu gönül seni cenneti bekler gibi bekliyor bilsen.
belki birgün gerçek olacak; þarkýmýzla geleceksin
’kalbimin tek sahibi sensin’
gözlerime yalnýz gözlerime bak diyeceksin
deðdiðinde sýcacýk elime sýcacýk ellerin
gözlerimin yeþilinde kaybolunca, cennetteyim zannedeceksin...
seni hayal edeceðim olmasan bile ömrüm yettiðince
seni göreceðim belkide sen olmayan baktýðým her yüzde
unutmayacaðým seni benden çok uzaklara gitsende
aþkým yaþayacak benimle ben ölene dek bu evrende...
yaðmur yaðarken Ýstanbul’a ince ince
güneþin doðuþunu batýþýný seyredemesekte seninle birlikte
hiç olamadýysakta biz yanyana; hayalin herdem benimle
mutlu olacaðým sen hayallerimde sýrýlsýklam olup gülümseyince
buðulu kalbime seni çizdim; adýný yaz imzaný at diyeceðim üzerine
güle oynaya gökkuþaðýnýn altýndan geçeceðiz birgün belkide el ele
bu yalan dünyada olamazsa bile, inþaAllah huzuru mahþerde...
19 Eylül 10:20 2016
Mlk